Historia ISO

Orioński Instytut Świecki – Historia

Orioński Instytut Świecki (Istituto Secolare Orionino), żeński, ma jako Ojca i Założyciela św. Alojzego Orione, który był prorokiem tej szczególnej formy przynależności do Pana. Otoczył się wieloma ludźmi świeckimi, którymi opiekował się duchowo. Pomyślał, aby zgrupować niektóre kobiety pod wezwaniem Damy Opatrzności, ale wyraźniejsze idee ukazuje w 1912 r. W numerze 11 pierwszych Konstytucji, które pisze dla swoich Synów czytamy polecenie, aby opiekowali się świeckimi, którzy z całej duszy pragną dążyć do doskonałości, i byliby skłonni złożyć śluby, gdyby taka możliwość była im dana.

W 1959 r. Kapituła Generalna Zgromadzenia ks. Orionistów, powołując się na konstytucję apostolską Provida Mater Ecclesia , poprzez którą Kościół zaaprobował formę konsekracji świeckiej, sformułowała odpowiedni wniosek. Ówczesny generał ks. Carlo Pensa, listem z 8 lipca 1959 r. dał oficjalnie polecenie ks. Gaetano Piccinini założenia Oriońskiego Instytutu Świeckiego.

Następnie ks. Giuseppe Masiero, Radca Generalny, a następnie Generał, rozwinął charakterystykę Instytutu Świeckiego do Ruchu i powierzył prace oficjalne ks. Flavio Peloso, który doprowadził je do zatwierdzenia kanonicznego.

Podanie skierowane do biskupa Tortony, Ekscelencji Luigi Bongianino, zostało rozpatrzone przez Kongregację ds. Życia Konsekrowanego. Po koniecznych studiach i pracach związanych z redakcją i przejrzeniem nowej Reguły Życia, sukcesor bpa Bongianiono, ks bp Martino Canessa podpisał dekret powołania Oriońskiego Intytutu Świeckiego i zatwierdził Regułę Życia 13 maja 1997 r. Natomiast 20 listopada 2020 roku został podpisany Dekret o uznaniu kanonicznym na prawie papieskim Instytutu i jego Reguły Życia.